دوره 1، شماره 4، 1402، صفحات 68 - 85

نویسندگان : مجتبی فرخی* ¹ ، عباس ایرانپور مبارکه ²

چکیده :
گسترش طرح شهرهای هوشمند در سراسر جهان بخشی از پاسخ استراتژیک دولت‌ها به چالش‌ها و فرصت‌های افزایش شهرنشینی و ظهور شهر به‌عنوان پیوند توسعۀ اجتماعی است. شهر هوشمند را می¬توان نوآوری و تحول شهری دانست که هدف از آن مهار زیرساخت‌های فیزیکی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، منابع دانش و زیرساخت‌های اجتماعی برای بازسازی اقتصادی، انسجام اجتماعی، ادارۀ بهتر شهر و مدیریت زیرساخت‌ها است. هدف از این مطالعه تأثیر فاکتورهای تکنولوژیکی و انسانی بر پذیرش شهر هوشمند است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهیت، توصیفی ـ پيمايشي است. ابزار اصلي جمع‌آوری داده‌های تحقيق، پرسش¬نامه بوده و جامعۀ آماری این پژوهش مدیران و کارکنان شهرداری شاهین‌شهر بودند. برای بررسی روایی پرسش¬نامه از روایی محتوایی، همگرا و واگرا و پایایی از معیار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد؛ که روایی و پایایی پرسش¬نامه مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده¬ها از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که عواملی همچون مزیت نسبی، سازگاری، پیچیدگی، فناوری، صلاحیت فناوری، نوآوری و تخصص داخلی بر پذیرش شهر هوشمند تأثیر مثبتی دارند. این بررسی نشان داد که عواملی همچون آمادگی فناوری، پیچیدگی، نوآوری و مزیت نسبی از اولویت بالاتری نسبت به سایر متغیرها در جهت پذیرش شهر هوشمند برخوردار هستند.

کلمات کلیدی :
شهر هوشمند، عوامل تکنولوژیکی، عوامل انسانی، مزیت نسبی