دوره 1، شماره 3، 1402، صفحات 58 - 73

نویسندگان : نیلوفر ابوالاحراری* ¹ ، علی امیری ² ، وحیده رنجی ³

چکیده :
این مقاله استفادۀ بالقوه از توپ‌های اطفاء حریق را به عنوان بخشی از یک سیستم پیشنهادی مورد بررسی قرار می‌دهد که در آن فن‌آوری‌های پهپاد و سنجش از راه دور به عنوان مکملی برای روش‌های سنتی اطفاء حریق مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیستم پیشنهادی شامل (1) جستجوی سیستم هواپیمای بدون سرنشین (UAS) برای تشخیص آتش‌سوزی نقطه‌ای و نظارت بر خطر آتش‌سوزی جنگلی نزدیک به ساختمان، حصار و یا خدمۀ آتش‌نشانی از طریق سنجش‌ازدور، (2) ارتباط UAS برای ایجاد و گسترش کانال ارتباطی بین پهپادهای جستجوگر و پهپادهای آتش‌نشانی و (3) یک پهپاد آتش‌نشانی که به طور مستقل به ایستگاه‌های بین راه برای انداختن توپ‌های اطفاء حریق (سرکوب‌کننده¬های سازگار با محیط زیست که با گرما فعال می‌شوند) حرکت می‌کند. این مفهوم یک پروژۀ چندنهادی فرارشته‌ای درحال‌توسعه است. دامنۀ این مقاله شامل تصویر کلی این طرح و آزمایش‌هایی است که تاکنون برای ارزیابی توپ‌های اطفاء حریق انجام شده است. نتایج آزمایش‌ها نشان می‌دهد که توپ‌های اطفاء حریق کوچک‌تر موجود در بازار جهانی و متصل به هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است در کمک به آتش‌سوزی ساختمان‌ها مؤثر نباشند (مگر اینکه از قبل پنجره‌های باز در ساختمان‌ها وجود داشته باشد). برعکس، نتایج نشان می‌دهد که حتی توپ‌های اطفاء حریق کوچک‌تر نیز ممکن است در خاموش¬کردن آتش‌های کوتاه چمن مؤثر باشند (تقریباً توپ با اندازۀ 0.5 کیلوگرم، یک دایرۀ 1 متری چمن کوتاه را خاموش کرد). این یافته نویسندگان را به سمت مبارزه با آتش‌سوزی هدایت کرد. این مقاله همچنین ساخت پهپادهای محموله¬سنگین (حدود 15 کیلوگرم بار محموله) و پیشرفت توسعۀ دستگاه حامل توپ‌های اطفاء حریق قابل¬اتصال به هواپیماهای بدون سرنشین را نشان می‌دهد.

کلمات کلیدی :
پهپاد، پرنده‌های بدون¬سرنشین، گوی اطفاء حریق، آتش‌نشانی